گناه و معرفت با سرنوشت انسان رابطه تنگاتنگی دارند. گستره و تأثیر این دو به گونه‌ای است که سرنوشت همه انسان‌های غیرمعصوم به آن گره خورده است.
معرفت در حیات مادی و معنوی انسان جایگاه بی‌بدیلی دارد. تنها وسیله ارتباطی انسان با جهان خارج از ذهن، شناخت اوست. بقا و دوام زندگی آدمی بدون شناخت امکانپذیر نیست. سعادت و خوشبختی بشر مرهون شناخت اوست. رسیدن به کمال و نیل به اهداف بلند انسانیت در سایه معرفت انجام‌پذیر است. نوع نگرش انسان در خصوص جهان هستی، آفرینش و هدف خلقت، وابسته به نحوه شناخت اوست؛ معرفت، خاستگاه مکاتب، ایدئولوژیها و جهانبینی انسان‌هاست و هر جهان‌بینی‌ای بر پایه شناخت استوار است.
