مهدویت نگاری در سده های نخستین که اثر مهمی در بازشناسی مصادر حدیثی شیعه است سه فصل با این عناوین دارد: «مفهوم شناسی»، «تحلیل مصدرشناختی الغیبه نعمانی» و «تحلیل مصدرشناختی الغیبه شیخ طوسی».
دو مصدر حدیثی مهم و اصیل شیعه در موضوع مهدویت و غیبت که به دست ما رسیده عبارتند از: کتاب الغیبه تألیف ابوعبدالله محمد بن ابراهیم الکاتب نعمانی و کتاب الغیبه تألیف ابوجعفر محمدبن حسن الطوسی که از دانشمندان برجسته شیعه و عالمانی شناخته شده در مجامع علمی هستند.
اهمیت این کتاب‌ها از آن جهت است که از اصول و تصانیف اولیه شیعه بهره برده و واسطه انتقال میراث دوران حضور به عصر غیبت کبرا هستند. وجه اشتراک آنها مفقود بودن اکثر مصادرشان است.
مولف در این کتاب با تحلیل مصدرشناختی احادیث در پی بازشناسی آثاری است که مشایخ نامبرده در تدوین کتب خود از آنها بهره برده‌اند.
اهمیت این بازشناسی از آن جهت است که دانشمندان امامیه کتاب‌های تألیفی خود را با بهره گیری از کتب اولیه اصحاب تألیف می‌کردند و از مهمترین معیارهای اعتبارسنجی حدیث از نگاه پیشینیان، معیارهای منبع شناختی بوده است.
